Josh heeft weer een knaller voor jullie klaargezet! Voorbereiden op je militaire keuring, of jezelf fysiek en mentaal trainen voor Defensie? Met deze workout ben je weer een stapje dichterbij!
Wekelijkse Workout #4
A: Burpees 20x
B: 6 rondes:
Pull ups 10x
Squats 15x
Push ups 15x
Sit-ups 20x
C: Static leg raise 1 min.
De workout is na 40 minuten afgelopen, of je nou wel of niet klaar bent. Oefeningen vind je op YouTube. Is de oefening te zwaar? Doe dan een aangepaste variant. Get after it!
Ik word militair is al een tijdje niet meer zo actueel als dat het ooit was. Omdat ik zelf mijn droombaan bij Defensie even uit heb moeten stellen, werd mijn motivatie om te bloggen minder hoog en merkte ik ook dat ik sportief achteruit ging. Ontzettend zonde en eigenlijk ook onzin, want mijn droom blijft onveranderd: dienen bij het Korps Mariniers. Daarom heb ik besloten de krachten te bundelen, van meerdere jongeren die bij Defensie willen werken. Jongeren vanuit het hele land, die verschillende doelen bij hetzelfde bedrijf hebben. Jongeren, die willen werken bij Defensie. In de komende reeksen stel ik ze aan je voor.
Ik ben Josh en studeer aan de CIOS in Breda. Ik heb eerder gesolliciteerd bij Defensie, maar heb gekozen om eerst mijn opleiding te voltooien. Mijn stages loop ik wel bij Defensie, en wel op bureau sport van de Van Ghentkazerne in Rotterdam, het opleidingsinstituut van het Korps Mariniers. Daarnaast heb ik met Workout For You mijn eigen bedrijf waarmee we Nederland gezonder en fitter proberen te krijgen. Met mijn ervaring wil ik vooral bijdragen aan jullie kennis over sport en gezondheid.
Ik wil bij ‘Ik word militair’ vooral bijdragen met blogs over mijn weken op school, maar ook over de BPV-weken. Die laatste zijn de praktijkweken in het veld. Tot snel!
Werken bij Defensie slaat een nieuwe weg in om nieuwe kandidaten voor het KCT (Korps Commando Troepen) te werven. Om nieuwe militairen klaar te stomen voor dit elite-onderdeel van de Nederlandse krijgsmacht is er vandaag een app online gekomen, en ik ga kijken of het wat is.
Het doel van de app, die tot nu toe alleen op Android-telefoons te downloaden is, is om kandidaten beter voorbereid aan de start van de kennismakingsdagen-KCT te laten verschijnen. Bij deze dagen wordt er in drie dagen bekeken of jij beschikt over voldoende motivatie, mentaliteit, doorzettingsvermogen en fysieke kracht om te mogen solliciteren voor de functie Commando Speciale Operaties. Een soort van MAST van het Korps Mariniers dus, maar dan voor en bij de commando’s.
De eisen die je vooraf aan de KMD moet kunnen volbrengen om deel te mogen nemen aan het programma, zijn duidelijk beschreven en dus zou je denken dat iedereen die op komt dagen, deze eisen haalt. Toch blijkt dat er in de praktijk veel afvallers zijn bij de éérste testen en ik denk dat Defensie dat mede door het uitbrengen van deze app wilt verminderen.
Spectaculaire beelden
Het eerste wat mij opviel is dat de app bijna 100MB groot is, zorg dus dat je beschikt over WiFi als je de app wilt downloaden. Als je hem eenmaal binnen hebt en je de app opent, krijg je meteen spectaculaire beelden van het KCT-werk te zien. Deuren worden geforceerd, er wordt geschoten en er vindt veel beweging plaats, je kent het wel. Meteen daarna wordt getest of je eigenlijk wel goed oplet en of je dus beschikt over de mentale capaciteit om een commando te kunnen worden. Dat zat in mijn geval wel goed en dus kon ik de app gaan ontdekken, en die viel me helaas wat tegen.
Ik kwam er namelijk achter dat het menu maar drie onderdelen kende, namelijk training, tips en een link naar Werken bij Defensie en een docu over Task Force 55. ‘Is dit alles?’, dacht ik, en eigenlijk was dat wel zo. De tips waren voor mij al vrij bekend en ik had het idee dat ik deze al ergens anders had gelezen en voor de trainingen verwachte ik niet ontzettend veel spektakel.
Steile leercurve
Toch is het kopje ‘trainingen’ wel ontzettend handig. Zes weken lang staan er vier training per week voor je klaar, waar het niet alleen de trainingen zijn, maar ook de controle. De app checkt namelijk daadwerkelijk of je je training volbrengt. De kilometers lopen houdt hij bij als een soort RunKeeper (je kunt dus niet zomaar op ‘volbracht’ klikken), bij de pushups checkt hij je beweging en zo ga je door. Zo kun je verder komen in je trainingen en proberen het 6-weekse trainingsschema te volbrengen. Ben je klaar? Dan kun je je resultaten resetten en het schema nogmaals volgen waarbij je zeker je eerdere records gaat verbreken.
De opleidingen van het KCT staan bekend om de steile leercurve, je moet ontzettend veel leren in korte tijd en als je eenmaal een beetje achterop raakt is het ontzettend moeilijk om nog aan te haken. Ik denk dat dat ook voor deze app geld. De moeilijkheidsgraad van de trainingen gaat namelijk snel omhoog en ik heb nog niet kunnen checken hoe het gaat als je een training niet hebt gehaald. Houdt het schema hier rekening mee, kun je de training nogmaals proberen of loopt het in de soep en moet je weer beginnen bij week 1?
Gemiste kans.
Toch ben ik niet helemaal overtuigd van de app. Ja, het schema is erg handig en kan voor sommigen een stok achter de deur zijn om goed voorbereid naar de Kennismakingsdagen KCT te gaan, maar daar hoef je de app niet voor te downloaden. Er staat namelijk al jaren een trainingsschema op internet en hoewel deze wel iets anders is, lijken ze redelijk op elkaar. De tips zijn ook in grote lijnen bekend en het lijkt vooral een app te zijn voor absolute leken die zich nog niet in de eisen hebben verdiept.
Ik denk dat er veel meer uit de app te halen valt. Zo is de documentaire over Task Force 55 gereleased als onderdeel van de app, maar is hij ook volledig op YouTube te zien! Waarom?! Wat mij vetter lijkt is dat je met het volbrengen van een trainingsweek, een gedeelte van de documentaire ‘vrijspeeld’. Verder is er geen informatie over het KCT te vinden, weinig verdieping of ander materiaal. Bij mij blijft dan vooral de vraag hangen die ik op het begin al had, ‘is dit alles?’. En dat is jammer, want ik denk dat er veel meer uit deze app gehaald had kunnen worden. Ik ben dus niet óntzettend enhousiast, maar desalniettemin zou ik hem toch downloaden als ik jullie was. De app is namelijk gratis en het trainingsschema is de moeite waard om eens te bekijken.
Voor Android-users is de app te downloaden via deze link, wanneer de app uitkomt voor Apple is nog niet bekend.
Ooit bij het Korps Mariniers gekomen door een coole advertentie in een krantje. Het gecamoufleerde gezicht en de bijbehorende stoere spreuk triggerde hem om zijn grenzen te verleggen en ergens écht voor te gaan. Inmiddels heeft hij zijn sporen al lang en breed verdient en runt hij naast zijn fulltime baan als Korporaal bij het Korps Mariniers, ook nog Breda Strength & Conditioning en Defensie Trainingsschema. Noel Brand sprak met mij over trainen, opleidingen en het worden van militair.
Noel, hoe ben je ooit op de gedachte gekomen om Breda S&C op te starten?
Toen ik 6-7 jaar terug met het Korps Mariniers in Afghanistan was, trok ik ontzettend veel op met Amerikanen en Canadazen. Ze trainden veel met barbells, kettlebells en hun eigen lichaamsgewicht en ik dacht “oké, dit is best gaaf, ik wil hier wel meer van weten.” Daarnaast hoorde ik wat voorbij komen over CrossFit en Nederlandse opleidingen die hier op leken. Na mijn terugkomst in Nederland 
wilde ik een plek zoeken waar ik op de manier kon trainen zoals mijn buitenlandse collega’s dat deden, maar nergens kon ik het vinden. Ik bezat al een CIOS-diploma en heb besloten om daar Crossfit- en The Overload Principle-opleidingen naast te doen. Op een dag zat ik met mijn maat en mede-eigenaar en dachten we, als het er niet is, waarom beginnen we het dan niet zelf? En zo geschiedde.
Was Defensie Trainingsschema een logische opvolging?
Defensie Trainingsschema is mijn kindje, mijn kleine eigen projectje. Ik vind het altijd ontzettend belangrijk dat ik mezelf verder ontwikkel en dat ik nooit stil zit. Met mijn inmiddels opgedane ervaring in alle cursussen en trainingen plús de ervaring uit het werkveld is Defensie Trainingsschema begonnen. Een schema dat veel veelzijdiger is dan een Men’s Health-schema of een standaard schema bij een fitnesstrainer die totaal geen Defensie-gerelateerde ervaring heeft. Ik weet wat er nodig is om te presteren in dit werkgebied omdat ik het zelf heb gedaan en heb dat vertaald naar een trainingsschema waarbij het zo fit mogelijk verschijnen aan de start van de opleiding het einddoel is. En als je een doel hebt, moet je daar specifiek naar toe trainen. Je kan niet zomaar gaan fitnessen, of zo maar gaan hardlopen. Het gaat erom dat je veelzijdig belastbaar bent en dat je niet je sterke punten traint, maar juist je zwakke punten sterker maakt. 
Veel jongens die gaan trainen in hun voorbereiding op een baan bij defensie sluiten zichzelf op in de gym en gaan daar non-stop pompen om maar groter en sterker te worden. Tóch vielen deze jongens als eerste af in de MAST (benieuwd? lees!). Wat is er fout gegaan in hun voorbereiding?
“Everyday is chestday, bráh”. Ik praat liever over belastbaarheid, in plaats van sterk of zwak. In welke mate is iemand belastbaar? De belangrijkste en grootste spier in je voorbereiding en tijdens de opleiding is echter je grijze spier, de hersens. Als dat niet klopt en als het daar ook maar ergens niet helemaal goed zit, ga jij het niet fixen. Fysiek sterk is belangrijk, maar mentaal sterk is belangrijker. Als er stront aan de knikker is, heb ik liever een collega naast me die niet zo sterk is als een of andere fitnessbaas, maar die wél de extra uitrusting meesleept als het nodig is. Die z’n buddy oppakt als het nodig is en hem niet neerlegt voor het einddoel is bereikt. Als het nat en koud is, je hongerig bent en alles zit tegen, dan zijn het niet je mooie borstspieren die je door de shit heen gaat helpen. Dan is het de grijze spier in je koppie die het moet gaan doen. Deze jongens die jij bedoeld, hadden het er dus duidelijk niet voor over. Die misten de kracht van hun grijze spier.
Ik hou ervan om in het weekend te voetballen met m’n vrienden. Met z’n allen naar een overwinning werken is altijd leuk en daarnaast natuurlijk gezellig. Wat is jou visie op een sport als deze?
In principe is sporten nooit goed voor je, want sporten werkt altijd blessures in de hand. Er zijn echter sporten die dat net even iets meer hebben dan de andere en daar is voetbal er zeker een van. 
Op dit moment moet je beslissen wat je belangrijker vind in je leven. Is het je doel om de beker te winnen met je elftal, of is het je doel om marinier te worden? Er hoeft namelijk maar een verkeerde tackle op je enkel te komen waardoor hij 180 graden gedraaid staat, en je kunt je droom in de prullenbak gooien. Er zijn genoeg jongens die een heel leven voetballen zonder een blessure op te lopen, maar je vergroot wel de kans. Zo simpel is het. Toch zijn niet alle sporten per definitie fout; denk bijvoorbeeld aan obstacle running. Geen fysiek contact, lekker klimmen en klauteren met stukken rennen tussendoor en als kers op de taart ook nog een modderig gezicht en een mooie stoere foto voor op Facebook.
Duidelijk. Is je visie tegenover vechtsporten anders? Ze lijken relevant te zijn voor het militaire werk.
Het is heel leuk als je kan boksen of kan knokken, maar ik denk dat daar niet de nadruk op moet liggen. Uiteindelijk is het doel in de ring om de ander het licht uit de ogen te slaan, maar die ander kan jij ook zijn. Tijdens de opleiding krijg je ook een vorm van Military Martial Arts, maar je werk bestaat helaas niet uit alleen maar stoere guerilla-gevechten in een donker bos. Je werk zal uiteindelijk veelal bestaan uit langzame of snelle verplaatsingen, langzaam of snel klauteren, jezelf verplaatsten met een rugzak of met gewicht in je handen. Zou iemand die een luchtmobiele-, commando- of mariniersopleiding dus een gevechtssport moeten beoefenen? Nee, ik denk niet dat daar de focus moet liggen.
Oké, ik stop met voetballen en extreme sporten maar ik vind het wel gezellig om met de groep op te trekken, ’s avonds de stad in te gaan, bier te drinken en af te sluiten met een vette bak friet. Dit kan toch best?
Het belangrijkste in het leven is balans. Ja, alles valt of staat met goede voeding en het is absoluut belangrijk om hier zorgvuldig mee om te gaan, maar bij ons zeggen we vaak ‘hard werken, hard ontspannen’; de boog kan niet altijd gespannen staan. Je moet niet als een monnik gaan leven en dat is ook helemaal niet de bedoeling, maar als je een baan bij defensie wilt moet je wel volwassen zijn. Ja, je kunt bier drinken, maar het is niet de bedoeling dat je je klem zuipt. Als jij 600 baco in je gezicht giet en de volgende dag gaat voetballen, ga jij niet goed presteren en geblesseerd raken. Dit gaat een keer goed, misschien wel twee keer, maar het gaat een keer fout. En dan ga jij niet meer uit vliegtuigen springen en niet meer met het mes tussen je tanden door bosjes kruipen.
Zou je kunnen uitleggen wat het belang van voeding is als je jezelf voorbereid op een leven als militair?
Zoals ik al zei gaat alles om balans. Je trainingen kunnen alleen beter worden, als je herstel ook goed is. Van training, welke vorm dan ook, word je hoogstwaarschijnlijk beter. Maar in je herstel vinden je daadwerkelijke ‘gainzz’ plaats. In het Defensie Trainingsschema kaart ik ook aan dat voeding en rust ontzettende belangrijke factoren zijn in het proces van beter worden. Maar er staat ook in dat je af en toe gewoon mag eten waar je zin in hebt. Je moet niet spastisch gaan doen met ’21 gram van dit en 14 gram van dat’ etc. Eet gewoon je groenten, eet gewoon je vlees, eet je kwarkje en yoghurt als je merkt dat je lichaam zich daar goed bij voelt en beter van wordt. Maar je lichaam gaat niet als een Formule 1-auto presteren als je er troep in gooit. Voeding is heel persoonlijk dus ik kan geen standaard schema uitdelen. Je moet er zelf achter komen wat wel of niet voor jou werkt. In het Defensie Trainingsschema staan wel de meest basale richtlijnen waar je op moet letten en de ingrediënten die je altijd zou moet nemen zoals zoete aardappel, vlees, vis en eieren. Maar als bijvoorbeeld brood voor jou werkt en je maag er niet vreemd van gaat doen, moet je gewoon lekker je brood eten. Zolang de balans er maar is, want voeding kan iets maken of breken.
Even iets anders dan voeding en voorbereiding; de opleiding. Wat is nou de meest onderschatte factor tijdens een militaire opleiding?
De meest onderschatte factor van de opleiding is de mentale weerbaarheid. Jij kan misschien best 300 kg deadliften en 200 kg backsquatten, maar als je het er niet voor over hebt, ga jij je baret niet fixen. Je moet het willen als niets anders.
Ik ken mannen die nu Special Forces-operators zijn maar in hun initiële opleiding hebben gedacht aan stoppen. Als het koud en nat is en je hebt niet gegeten, je bent verdwaald en er komt een sergeant op je af stormen terwijl hij schreeuwt dat jij het slechtste bent wat hij óóít heeft gezien. Dan is het moment daar dat je moet graven in jezelf, je moet beseffen dat dit het allerliefste is wat je wilt en dat je nu de schouders er onder zet en beslist dat je doorgaat. Die Special Forces-operators hebben dat gedaan en wisten door te zetten toen het lastig was, en kijk waar ze nu staan. In het weekend zul je wel beslissen of je doorgaat of niet, en vaak besef je dan dat het achteraf best meevalt. Je moet jezelf even uit de situatie weten te halen, en dat is moeilijk, zeker nu. In de huidige periode is het normaal dat als je iets doet, dat je het dan ook meteen krijgt. Ik heb zojuist een WhatsApp’je gestuurd naar een collega in Mali en die komt meteen aan. Dat verwacht ik ook. Maar die baret, die krijg je niet meteen. 
Daar moet je wekenlang voor werken en daar moet je harder voor zwoegen dan je ooit hebt gedaan. En als je die baret eenmaal hebt, houdt het niet op. Dan wordt er op oefeningen verlangt dat je nog steeds harder zwoegt dan de dag daarvoor. En als je uiteindelijk daadwerkelijk op uitzending gaat, ben je blij dat je dat allemaal hebt gedaan, omdat je er dan klaar voor bent om jezelf te wapenen tegen alles wat op je af komt.
Duidelijk verhaal! De droom van iedereen die ‘Ik word militair’ leest, is het worden van militair. Wat is als ervaringsdeskundige, marinier en trainer jouw gouden tip voor iedereen die dit pad wil bewandelen?
Zorg dat je ábsoluut zeker weet dat je het wilt. Voor de ene is dit omdat hij van avontuur en actie houdt, voor de ander is dit omdat zijn opa militair is geweest en zo heeft ieder zijn eigen motivatie. Maar weet wel dat het zwaarder gaat worden dan je ooit hebt kunnen voorzien. Het wordt erger dan je denkt. Zorg niet alleen dat je sterk genoeg bent voor jezelf, maar dat je ook sterk genoeg bent om je buddy te kunnen helpen als hij het zwaar heeft. Er bestaat geen ‘one man marine corps’, je moet een teamplayer zijn en bewijzen dat je een aanwinst voor het team bent, in plaats van een blok aan hun been. Uiteindelijk gaat het erom dat als je straks met z’n allen de poort uit loopt in Afghanistan of Mali, je zowel rechts als links moet kunnen kijken en kan denken; ik vertrouw ze allebei volledig en ik ga voor hem zorgen. En nog belangrijker, dat ze dat gevoel ook bij jou hebben. Zorg dus dat je het helemaal wilt, dat dit jou toekomst is en dat jij dit werk wilt doen. Doe je het alleen voor de baret? Dan kan je hem net zo goed kopen. Want het is niet de baret die de marinier maakt. De marinier wordt gemaakt door broederschap en door zijn instelling. Het is niet de baret die de persoon maakt, maar de persoon die de baret maakt. Dat is uiteindelijk waar het om gaat.
Noel wist voor ons een work-out te creeren, en uiteraard ga jij laten zien uit welk hout je gesneden bent! Post je tijd in de comments! 
Wil je meer te weten komen over het Defensie Trainingsschema? Check www.defensietrainingsschema.nl, Instagram of Facebook.
Maanden, weken en dagen heb ik me voorbereid. Alle motivatiefilmpjes, schermachtergronden, gesprekken met ouders, zweetdruppels en trainingen hebben me geleid tot dit punt. Het punt waarop ik me mag gaan bewijzen. Het punt waarop ik mag laten zien wat ik waard ben en waarom ik Marinier wil worden. De MAST.
Dinsdag 4 februari: Ik was aardig gebroken. Spieren deden pijn en ik had mijn voeten letterlijk stuk gelopen tijdens het Brienenoordcircuit. Het was heerlijk om na de onwijze inspanning van vanochtend even te kunnen ontspannen. De lunch was zowaar in de kantine van de Van Ghent-kazerne, wat voor onze begrippen onwijs luxe was. Een gigantisch bord pasta, een kwarkje en een pak melk moesten opgegeten worden en dat was absoluut geen straf. Dit zijn kleine dingen die je een stuk beter laten voelen en die je echt weer op kracht brengen. Als je drie dagen alles van je fysieke capaciteiten vraagt, merk je pas hoe belangrijk eten echt voor je is.
’s Middags was er een mooi programma opgesteld. Mijn groep mocht beginnen met de touwbaan. We leerden zelf een harnas knopen van een lang touw, in plaats van de kant- en klare klimharnassen te gebruiken. Een echte marinier moet immers in alle situaties kunnen overleven, ook als er even geen klimharnas in de rugtas zit, aldus de uitleg van de instructeur. Toen alles veelvuldig gecontroleerd was en we veilig bevonden waren, konden we ons richting de touwbaan begeven. Voor sommige jongens was dit best een uitdaging. Hoewel dit fysiek eigenlijk niets voorstelde, is klimmen op een horizontale ladder niet ieders favoriete onderdeel. Vooral niet als deze zich op een meter of 5 hoogte bevind. Voor mij was vooral het laatste onderdeel een uitdaging. Vanaf een plateau moest je direct in een net springen, over een balk klimmen en via het net aan de andere kant weer naar beneden (zie afbeelding). Dit gedeelte was ongezekerd. Het komt dus neer op gewoon even slikken, een keer diep inademen en gaan.
Tip: Ik kan hier vrij kort over zijn. Als je geen ervaring met de touwbaan hebt, is het een uitdaging op het mentale vlak. Vertrouw gewoon op jezelf, je materialen en zet jezelf over die drempel. Je zult zien dat je je binnen de kortste keren comfortabel voelt op de touwbaan.
Na de touwbaan was het tijd om de tweede baan van de kazerne te ontdekken. De stormbaan. Normaal een uitdagend onderdeel waar strenge tijdseisen aan verbonden zijn, maar vooraf werd duidelijk gezegd dat het slechts een introductie was. Hoe ga je om met bepaalde hindernissen? Hoe ontlast je je knieen? Tuurlijk werd er wel gerend, maar inmiddels is dat de standaardprocedure. Bij het Korps Mariniers ging niks op z’n elf en dertigste; communiceren gebeurt duidelijk en verplaatsen ging in looppas.
Eigenlijk was het middagprogramma gewoon leuk. Na de uitleg van hindernissen kregen we opdrachten om de teamvaardigheden te testen. Hindernissen zo snel als mogelijk nemen, zonder te praten met je buddy’s bijvoorbeeld. Zo gingen we door tot we meegenomen werden door de korporaal van de rode groep. Hij had iets geregeld, vertelde hij..
Hoewel dat alweer heel spannend klonk, viel dat allemaal wel mee. Het was spannend in een ander opzicht, hij nam ons namelijk mee naar de wapenkamer. De korporaal had geregeld dat wij álle uitrusting waarmee het Korps werkt te zien kregen. Denk hierbij aan de kleding, gasmaskers en rugtassen, maar vooral aan de wapensystemen! De MAG, .50 en de Barrett uitgestald stonden. Geweldig om die wapens vast te mogen houden en een uitstekende motivator. Alles mocht gevraagd worden aan de korporaal en zijn collega’s en het was gaaf om eens door het vizier van een wapen te kijken dat je normaal gesproken alleen in films zou zien.
Na het eten mochten we wederom verzamelen in de grote slaapzaal. Hier mochten we vragen stellen aan drie mariniers in opleiding die nog 5-6 weken te gaan hadden (inmiddels zijn zij dus hopelijk in het bezit van hun baret!). Zij konden ons dus alles vertellen over de zure momenten, reacties van het thuisfront en keuringsprocessen. We kregen hier zelfs een heerlijk colatje. Dat klinkt lekkerder dan het was, want ervan genieten konden we niet. Het kader riep ’30 seconden, pang!’ en dat duidde op de tijd waarbinnen het blikje leeg moest zijn. Niet leeg? Dan ging de rest over je hoofd. Dat was een stuk minder fijn dan bij de KaKo-les (Kaart en Kompas) met een luchtbel in je maag te zitten, dus ging hij er bij mij maar snel in. Die les was bedoeld om je intelligentieniveau te testen. We kregen een halfuur om een kaart en uitleg te bestuderen, vijf minuten om vragen te stellen en vervolgens een halfuur om de opdrachten te maken. Inmiddels was het al weer laat in de avond en verbaasde ik me hoe snel vandaag eigenlijk was verlopen. Ik hoefde nog maar 13 á 14 uur!
Na de KaKo stonden we buiten opgesteld en dat zijn momenten waar je bij iedereen de spanningen voelt. Ieders lichaam is moe en heeft behoefte aan slaap en iedereen heeft zo zijn eigen verwachtingen; de een zegt ‘ik weet zeker dat we zometeen weer gaan hardlopen’ terwijl de andere vindt dat ze ‘dat echt niet kunnen maken’.
Je fokt elkaar een beetje op en uiteindelijk weet niemand meer wat we nou gaan doen in die laatste uren. Na lang wachten kwam de korporaal die de les gaf eindelijk naar buiten en hij zag ons zichtbaar kou lijden. De klapperende kaken en trillende lijven zeiden genoeg en toen hij vroeg wie het koud had stak nagenoeg iedereen zijn hand op. Iedereen hoopte op de kans om wat warms aan te mogen trekken, maar dat was uiteraard niet het geval. Het enige wat er werd gezegd was ‘Rondje hoofdgebouw. Anderhalve minuut’. We keken elkaar aan en besloten het toen maar op een sprinten te zetten om vervolgens net op tijd weer terug te zijn. Iedereen baalde zichtbaar, maar de klapperende kaken waren weg. De korporaal keek tevreden. Hij droeg ons over aan de sergeant van dienst en wenste ons een fijne nacht.
‘Wie heeft het koud?’ vroeg de sergeant. De temperatuur was inmiddels flink gedaald tot onder het vriespunt. Iedereen keek elkaar aan en één iemand bleek z’n hand op te steken. Je hoorde de groep zuchten. Trapt hij er nou écht in? Wil hij nou wéér een rondje lopen? ‘Één iemand maar?’ vroeg de sergeant, ‘trek wat warms aan en zorg dat je binnen 1 minuut terug bent’. Ongeloof ging door de groep. De domme zet bleek slim te zijn, zonder dat de kandidaat het zelf door had. En de rest baalde. Helemaal toen bleek dat we nog lange tijd buiten moesten verblijven voor de tweede intelligentietest. Iedereen was compleet verkleumd en als je de test voltooid had, mocht je wat warms aan gaan trekken. Ik had het geluk bij de eerste groep te zitten en mocht dus als eerste warme kleding gaan halen. De intelligentietest hoorde bij hetgeen je in je eigen tijd moest oefenen. Ik had dat niet heel veel gedaan, maar scoorde toch vrij aardig.
Woensdag 5 februari: In een kantorencomplex gaf een digitale klok aan dat het 05:46 was. In een dik pak sneeuw stonden we opgesteld met onze zwembroek, slippers, handdoek en zojuist verstrekte lunchpakket in de hand. Na een onrustige nacht, die ontzettend koud was en redelijk vaak onderbroken werd, was het schijnbaar tijd om te gaan zwemmen. We sliepen weer in de tenten en de kachels waren nog immer kapot. Ontzettend koud dus, gecombineerd met de hevige sneeuwval van de nacht.
Tip: Je krijgt een paklijst toegezonden. Pak alles gewoon in wat daarop staat. Bij ons werden er de nodige push-ups gemaakt omdat mensen het niet nodig vonden om slippers mee te nemen omdat ze die thuis ook niet gebruikten, of geen strakke zwembroek mee te nemen omdat ze die niet hadden. Investeer die paar euro’s en zorg dat er geen notitie bij je naam komt te staan.
Zwemmen. Ik hou ervan. De verbinding met het water is een groot gedeelte van mijn motivatie om te dienen bij het Korps Mariniers. Toch is er altijd de spanning vooraf. Ik had al eerder een zwemtest gedaan bij de Kennismakingsdagen van de Luchtmobiele Brigade en ook daar vielen veel mensen af. Je vraagt jezelf af wat je gaat doen, terwijl je tijden de busreis nog probeert om wat van je broodpakketje op te eten. In het zwembad wordt het parcours duidelijk uitgelegd en voorgedaan, er kan eigenlijk niks fout gaan. Het programma was als volgt:
– 25 meter schoolslag,
– 25 meter borstcrawl,
– Klim uit het zwembad en trek je overal zo snel mogelijk aan. Spring dan meteen in het water en zwem zo ver als je kan onderwater. Minimaal 10 meter, meer dan 15 meter is een goed. De rest van de baan uitzwemmen.
– 25 meter met houten wapen boven je hoofd zwemmen
– pop opduiken op 3,50 meter diepte en die reddend zwemmen naar de andere kant brengen (25 meter)
– 25 meter schoolslag, aan het einde van de baan je overal uittrekken terwijl je watertrappelt en het overall boven je hoofd uit het bad gooien terwijl je je kleur en nummer roept. Vervolgens klim je uit het bad, en uiteraard niet via het trappetje.
Uiteraard mocht je de lijnen en kant niet aanraken, behalve als je uit het zwembad moest. Dit klinkt simpel. Zes baantjes trekken en je bent klaar. Maar in de praktijk bleek dat de zes banen voor veel jongens een helse opgave waren. Ik kon als negende (van de overgebleven 36) het water in. In het water voelde ik hoe weinig kracht er nog in mijn benen zat maar ik wist dat het bij zwemmen maar draaide om twee dingen; je hoofd koel houden en gewoon blijven ademen. Zolang je dat doet, is er niks aan de hand. Dat bleek voor heel wat andere jongens niet het geval. ‘Ik verdrink!’ was volgens mij de meest gehoorde kreet van die ochtend, alhoewel ‘Niet zeiken maar zwemmen!’ op een respectabele tweede plaats staat. Tijdens dit onderdeel vielen er nog 9 (waaronder één marine-man) van de 36 af, wat betekend dat we met slechts 27 personen de eindstreep haalde. 25% wist de laatste horde dus niet te nemen!
Tip: Ga zwemmen. G-A Z-W-E-M-M-E-N! Er waren zoveel mensen die dachten dat ze konden zwemmen omdat ze ooit diploma A, B en C hebben gehaald, maar als je goed nadenkt is dat al minstens 14-18 jaar geleden. Ook hier geld, investeer die paar euro’s in jezelf en zorg dat je je op je gemakt voelt in het water. Dan lig je niet spartelend in het bad terwijl er 35 anderen toekijken. En nog belangrijker, dan eindigt jou droom niet vlak voor de finish.
Eindstreep? Ja! Het fysieke gedeelte van de MAST zat erop! Ik kon het nauwelijks geloven en dacht dat we bij terugkomst op de kazerne nog verrast zouden worden met een eindmars of iets dergelijks, maar dat was niet zo. Toen we terugkwamen moesten we alles afbreken en schoonmaken en dat nam nog best wat tijd in beslag. Vervolgens was het tijd voor het eindgesprek van een halve minuut waar je je certificaat kreeg. Ik had het gewoon gehaald! Dacht ik dat 48 uur geleden toen ik me zenuwachtig bij de poort meldde? Misschien wel een beetje. Maar feit is dat ik er voor heb moeten strijden. Ik kom hier terug. En wel in september!
Vorige delen gemist? Check “De MAST (Deel 1)”, “De MAST (Deel 2)” of “De MAST (Deel 3)”
Ik word militair! 